నా కవితలు: వేదన

Showing posts with label వేదన. Show all posts

Wednesday, February 17, 2010

తృప్తి

తడి మెరుపులుల్లో
కరిగిన చూపులు ..
ఉరుము ధ్వనుల్లో
మమైకమైన మౌనం ..

జడివాన జల్లుల్లో..
జోరు గాలుల్లో..
వాడిన రెక్కమందారాలు

ఎర్రబారిన చందమామను
ఎదలోతుల్లో గుచ్చేసరికి
ఏడడుగులు నడిచిన తృప్తి
వెచ్చగా తాకింది.

గుండెలపైన మరో రాత్రి
బద్ధకంగా అస్తమించింది.

Wednesday, October 14, 2009

పశ్చాత్తాపం

తప్పు బరువు పెరిగి రెప్ప
తోడు చేరింది
కాళ్ళు విరిగిన ప్రేమ
కరిగి జారింది

దిశ మళ్ళిన చూపు
నేలపాలవుతూ..
గోరు గురుతును చేరి
సేదతీరింది

గుండె ఒలికిన గంగ
దొప్పల్ని నింపితే
వేడి శ్వాసల హోరు
ఆవిరిగ మార్చింది

ముడిబడిన భృకుటి
విప్పలే లేకేమో
అదిరెడి చుబుకము
పెదవి విరిచింది

నీట తేలిన జగతి
నిలువ నేర్వని స్థితి
నివురు గప్పిన ఆశ
నేటి బ్రతుకు.

Thursday, July 30, 2009

గడప

తలుపు ముందు రాత్రనకపగలనక

కుక్కలా కాపలా కాస్తావు..

ఎవరికోసమో ఆబగా ఎదురు చూస్తావు..

ఎవరో నీ ముఖాన పులిమిన

పసుపు మరక తప్ప.. నీకస్థిత్వమేది?

వాళ్ళ కాళ్ళు తుడిచేందుకు నీతలన

వేసిన చెంగు తప్ప నీదైనదేది?

ప్రతి వాడూ దాటి పైకెళ్ళేవాడే

విలాసంగా దిగి తన దారి పట్టేవాడే

ఆగినా.. ఎవరన్నా... అది తొక్కేందుకే!

నిన్ను చూస్తే నన్నద్దంలో చూసినట్లుంది

తేడా ఒకటే, గడపవి గద? భావాలుండవు!

నీ ముఖాన పసుపుమరకలు,

నాకు నీటి చారలు !!

Friday, July 24, 2009

నాకూ మరణం కావాలి !!

మెరిపించిన కనులను
పెదవి విరుపులు
మరుగుచేస్తున్నాయి..
ఐనా.. ఈ తావు వీడలేను

నేను..
నిశీధిలో కలిసిన
మూగ నవ్వును ..
తడి స్పర్శ తెలియని
తపన జీవిని ..
ఏ గంధమూ లేని
మనసుగంధాన్ని..

రాలిన ప్రతి పువ్వూ
విధి విదిల్చిన రంగువే
అంటూ దెప్పుతుంది.
చివుక్కుమన్న ప్రాణం
చిన్నబోతుంది.

మంచు ముత్యాలూ
తేనెటీగలూ
కొప్పు శిఖరాలూ
కోవెల మెట్లూ
అన్నీ నా కలల ప్రపంచంలో ..
కరగని కధలే..

అలంకారానికీ కొరగాక
ఆనందాలకూ పనికిరాక
చావుకీ దూరంగా
ఎందుకీ బ్రతుకు? ఎవరికోసం.

ఆ నవ్వు.. ఆ స్పర్శ..
ఆ మమత.. ఆ ఆనందం..
నాకూ కావాలి.

మరుజన్మ కైనా.. కానీ
ప్స్చ్‌ .. మరణమూ రాదుగా.
కాగితం పువ్వును నేను..
ఈ బ్రతుకింతే !!

త్రినాధ్ గారు తన బ్లాగులో ఆంగ్లంలో రాసిన కవిత నుండి స్పందన పొంది రాసిన కవిత ఇది. ఆకవితను ఇక్కడ http://musingsbytrinath.blogspot.com/2007/12/paper-flower-suggested-by-prashanth.html

Friday, June 26, 2009

ఆ సాయంత్రం..

రేగిన ప్రతి కెరటానికీ
కర్పూరమయ్యే
క్రింద అస్తిత్వం,

చేతికి రాని నీడ
వేసిన కాళ్ళ బంధం,

గుండెకు కాషాయమద్దుతూ
బరువు గాలి హోరు..

ఆ సాయంత్రం..

కిరణాలు విరిగి కృంగుతూ
చేతన విదిల్చిన జ్ఞాపకాలు
ఫీనిక్సు పక్షులై
నన్ను గెలుస్తున్నాయి !

Thursday, June 25, 2009

నేనోడిపోయాను..

తెలియలేని దారుల్లో తచ్చాడడానికి
ఏ కాంతి తీగలూ వంచలేను..
తడి కంటి కాంతి ఇప్పటికే
అపభ్రంశమయ్యింది.

నావి కాని గాయాలకి
ఏ మందూ వెదకలేను...
కాలంతో తిరిగిన పాదాల క్రింద
విధి అరిగిపోయింది.

చెక్కిళ్ళ చెరువు గట్లు తెగకముందే
యాతమేదైనా తవ్వి తీయాలి.
నీ నీడలోని జవసత్వాలు..
ఇకనైనా నా తోడు కావాలి.

నేనోడిపోయాను..నీ జోడు కావాలి.

Tuesday, June 9, 2009

మూగ ప్రేమ

(ఈ చిత్రము http://emsworth.wordpress.com/tag/willard-metcalf/ నుండి గ్రహించబడినది.)

ఆవలి ప్రపంచంలో నువ్వు
అమాయకంగా అద్దాన్ని ముద్దెట్టే..
ఎక్వేరియం చేపలా … నేనూ..
మునివేలి గోటితో..
చెక్కిళ్ళు మీటుతావు
ఆసాంతం నీ ప్రేమలో..

అందంగా బందీగా ..
నా పిలుపు.. ఊచలకావల
ఏవో రావాలవుతుంటే..చూస్తాను
నన్నల్లిబిల్లి తిప్పుతూ.. నువ్వు
నీ చుట్టూ తిరుగుతున్న..
నా ఆలోచనలు..

నువ్వెళ్ళిపోతావు..
నీరు సద్దు మణుగుతుంది
పంజరమాగిపోతుంది !!

నా ఊసులు నీకర్ధమయ్యాయోలేదో
ఐనా.. స్థిరంగా నేనక్కడే !
ఆ మునివేలికోసం ఎదురు చూస్తూ…

పొద్దులో ప్రచురించబడిన మూగ ప్రేమ .

Thursday, May 28, 2009

కళ్ళు

ప్రయత్నించినా పెగలని పెదవులు
ఎదో అనుబంధంలా బిగుసుకుంటాయి..

దొర్లని పదాలు.. దొరకని బాసలు
చిక్కని మబ్బుల్లా.. జారుకుంటాయి...

అంతరాళాల్లో గజిబిజిగా తిరుగుతూ
అల్లిబిల్లిగా అల్లుకున్న మల్లె తీగల్లా..
సౌరభాలతో స్థిమితాన్ని చెదర గొడతాయి..

అందుకే
గుండె లోతుల్లోని కొన్ని ఊసులు
కళ్ళతో చెపితే మనసుతో వినాల్సిందే

ఆ ఊసులు చెప్పరాకే నా మౌనం..
నా మనసును విప్పలేకే ఈ కవనం..
నా కళ్ళలోకి చూస్తావు కదూ.. ?

Friday, April 24, 2009

నీ సహజన్మి !

కవలలం ..నిజమే.. కలిసి
ఎన్నో పంచుకోవాలని కలలు కన్నాను
ఊహతెలిసే కొద్దీ దూరమయ్యావు.

నీకోసం పలవరించిన ఏకాంతపు రాత్రులు
కలవమని చేసిన అభ్యర్ధనలు..ప్రార్ధనలు
నా మానాన నన్నొదిలేశావు..

స్థితిగతులు మారి, నా నిస్సత్తువ గెలిచినప్పుడు
నిస్సహాయుడనై.. పిలచిన పిలుపులు
ప్రతిధ్వనులై వెక్కిరించాయి.

నాతోనే ఉన్నావంటావా .. సాక్ష్యమేదీ ?
నా బ్రతుకంతా నువ్వు తప్పిన జ్నాపకాలే...

నువ్వెంతమందిని పిలిచావు?
ఎంతమందిని కలిశావు ?
ఏం నేచేసిన తప్పిదమేమిటి ?

నీ రాక.. నీకది ఇష్టంలేదేమో
నే రావడం.. అదీ కష్టమే ?
అసలాంతర్యమేమో ? ఈ ఎడబాటెందుకో ?

విధిని నమ్మిన వాడిని
నీ విధానాన్ని ప్రశ్నించాను..క్షమించు
కాలం జారుతుందిగా..
మన మధ్య దూరమూ..కరుగుతుంది. !

ఎప్పటికైనా మన కలయిక తధ్యమే !
కానీ తొందరలో చూడగలనన్న ఆశతో.
నీ సహజన్మి !

ఈ కవిత ఆవకాయ.కాం లో పంచుకున్నది.
http://www.aavakaaya.com/showArticle.aspx?a=li&articleId=1513&pageNo=౦

Tuesday, April 14, 2009

నన్నిలానే చావనీ..

కన్నీరొలకనీయకని చెప్పకు
నేనెందుకు ఇలా వున్నానో నీకు
తెలియదనీ చెప్పకు..
ఈ కోతకి కారణం నీకెరుకలేదనీ చెప్పకు ..

నిండిన కళ్ళు, తడి చెక్కిళ్ళు
గద్గదమయిన స్వరమూ
ఈ తడీఅరిన గొంతుకనూ విడిచి
దైర్యంగా బ్రతకమనీ చెప్పకు ..

ఈ గుండె లోతుల్లోని విషాదాన్ని
ఏమర్చి బ్రతుకు నడపాలన్న కోరిక
నాకు ఏ కోశానా లేదు.. అది ఎందుకో
నీకు అర్ధమవ్వాలనీ లేదు.
చెప్పాల్సిన అవసరమూ లేదు..

ఎందుకో.. నిష్కారణంగా.. ఈ రోజు
నా కళ్ళు ఒలుకుతున్నాయి..
పెదవులు వణుకుతున్నాయి..
గట్టి నిర్ణయాలు కొరుకుడు పడకేమో
ఐనా నీకెందుకు చెపుతున్నానూ ?...వదిలేయి..

నా బ్రతుకెలా మారిపోయింది
నేనెలా ఉండేవాడినో కూడ మర్చిపోయాను..
ఏమీ ఎరగనట్లు, ఏమీ జరగనట్లు
తల తిప్పుకుని వెళ్ళిపోయావు..
అంతకన్నా ఆశించినదేమీ లేదులే.

నేను ఆ పాత నాలా మార కోరట్లేదు
ఎప్పటికీ.. కొన్ని గాయాలు పచ్చిగా ఉంటేనే..
శిక్ష కఠినంగా ఉంటేనే గానీ. ఈ కసి తీరేట్టుగా లేదు
అనుభూతి అందంగా ఉన్నట్టుంది
అది పూర్తిగా నన్ను వశంచేసుకున్నట్టుంది.

నేనేమి చెయ్యనూ.. అంటావా...
అయ్యో ఆగి మరీ విన్నావా ?..
క్షమించు.. ఇది నా స్వగతం..
నీ బ్రతుకు నీది.

ఇలానే నా ఆశ కాష్టాల
నెగడులో చలి కాగుతూ..
అశృధారలతో నా గాయాలు
తనివి తీరా కడుగుతూ..
నా బ్రతుకు బతకనీ
నన్నిలానే చావనీ..

Thursday, April 2, 2009

నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!

నువ్వు వెచ్చగా నా చెక్కిళ్ళు
నిమిరి నప్పుడు, పెదవుల మీద
తడి ముద్దులు గుప్పించి నపుడు..ఆప్యాయంగా
అక్కున చేర్చిన నెచ్చెలిని గుర్తు చేశావు !
ఐనా నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!

నా బాధల్లో పిలవకుండానే
ప్రత్యక్షమయి, గొంతు లోతుల్లో రాగాలు
రేపి, ఉపశమనమిచ్చి మనసు తేలికచేసినప్పుడు
అమ్మ అనురాగ లాలనను గుర్తు చేశావు
ఐనా నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!

ఆనందంలోనూ ఆక్రోశంలోనూ..
చీకట్లో నను కౌగిలితించి నీలోకలిపేసి
వెలుగులో నా తోడుంటూ.. ఏకాంతంలోనూ
నాతోనే ఉంటూ.. నా నీడను గుర్తు చేశావు ..
ఐనా నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!

గుండెలు పగిలి, మనసు విరిగిపోయి
నోరు తడారిన తరుణంలోనూ.. నా మూగ
బాధకు భాష్యం చెపుతూ..
తపించే నాకు ప్రత్యక్షమవుతావు
ఆ పరమాత్మను గుర్తు చేస్తావు..
ఐనా నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!

సముద్రమంత విశాల హృదయం,
పసిపాపలా నిర్మలమయిన స్థితి,
పుష్పమంత సున్నితమైన స్పర్శ,
అనురాగ మూర్తివి, అందాల రాసివి ..
ఐనా నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!

నువ్వు నాసొంతం. నాదానివి
నన్నెరిగిన దానివి. నా మనో నాదానివి
అంతర్నినాదానివి, భావోన్మాదానివి
నాలోని పూడనగాధానివి
పుష్పించని చెట్టువి,

నా కంటి బొట్టువి !!
నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!
అందుకే తుడిచి తరిమేస్తా..
మింగి మరిచేస్తా..
తిరిగిరావద్దని ప్రార్ధిస్తా..

Monday, March 30, 2009

వేటగాడినా.. ?

ఇక నేనేం చెప్పను

నేనింకేం చెయ్యను ..

ఆక్రోశం కవితలో ఉప్పొంగుతుంది

ఆరాటమా పదాల్లో నుంచు తొణుకుతుంది.

ఆ రెప్పల అలికిడి నా అధరాలనొణికిస్తుంది..

నా మనసు మొక్క మనుగడ కోసం

చేదు జ్ఞాపకాల అనుభవాలు ఆ ముళ్ళు.

మనసు నిండిన ముళ్ళు నా లోనే దాచిపెట్టి

మధురంగా ..నీకోసం..తలయెత్తి పూసిన

నా ఆశ గులాబీలవి.. నా రుధిర జ్ఞాపికలవి

అవును కేవలం నీకోసం.. విధినేమనను ?

నా ముళ్ళపైనే నీ కళ్ళు..

నీ మునివేళ్ళపైనే నా ముళ్ళు..

నీ నా ల బేధాలున్నాయని

ఇంకా మన మధ్య ఉంటాయని అనుకోలేదు

నీ నవ్వులు, ఆ మధుర భావాలు, ఊసులు

నా మది గాయాలకు నవనీతాలు కావూ .. ?

నీవన్నీ నావనుకున్నా.. నేనే నీవాడనుకున్నా

ఆ నవ్వులు నీవంటావా ... ? అబ్బా..

ఇప్పుడే నా మనసు మీద మరో ముల్లు

మొలిచింది.. గుండెకు గుచ్చుకుంది..

చూశావా.. నీకోసం. మరో ఎర్ర గులాబీ పూసింది ?

వేటగాడినా.. ?

నిన్ను నా ఊహల్లో నింపుకుంటూ..

గుండె గాయాలు పూడ్చుకుంటూ..

నీ బాటన గులాబీలు పరుచుకుంటూ..

విధి వెల్లువలో కొట్టుకు పోతున్న ..

పండుటాకును నేను...

నీ చెలిమి కోసం ఎదురు చూస్తున్న

చకోరాన్ని నేను..

నా కంటి స్వాతి చినుకులు గుండెల్లో

దాచుకుని.. నీకోసం ముత్య మవుతున్న

ఆలు చిప్పను నేను.

నీకై గులాబీలు పూయిస్తున్నా

నా గత జ్ఞాపకాల కంపను నేను..

పరిమళం గారు రాసిన కవితకు నా స్పందన

http://anu-parimalam.blogspot.com/2009/03/blog-post_30.html

సిద్ధం

నీవు లేవన్న తిమిరాల నెదుర్కుంటూ
ఏకాంత దీపపు మసక వెలుతురులో
తలపులకు తాళంవేసి, ఇదే జన్మలో
మరో జీవితాం కోసం, సరికొత్త పధంకోసం
ఒంటరిగా సాగుతున్న పయనమిది..

గత గాధలు గుండె లోతుల్లో సమాధి చేసి,
మనసు గోడల బీటలు చూస్తూ
విధి రాతలవని పక్కకు తోసి
తడి కళ్ళతో చిత్తడి భవితలోని
కొత్త చిగురాకు కోసం పయనమిది..

ఓటమెదురైనా వెనుదిరగనని ..
తడికిక నా కళ్ళలో తావీయనని..
కోర్కెల అగాధాలను పరికించనని
ఒట్టెట్టుకుని.. నడక నేర్చిన శవమై
జీవం వైపుగా ఆగక సాగే పయనమమిది.

మానిన గాయాల్ని రేపడం,
నిను వదలని అలవాటేమో --
అలలారిన మనసు కొలనులో
జ్ఞాపకాలిసరడం నీ ప్రవృత్తేమో --
ఆరిన ఆశా దీపాన్ని తిరిగి
రగిలించడం నీకానందమెమో --

ఆరిన నా మన:కాష్టాలు
రగులుతున్నాయి చూడు..
ఆగిన నా రుధిరాశృవులు
జారుతున్నాయి చూడు..
సమసిన నా అంతరంగ తరంగాల
సునామీలు అవిగో చూడు..
నీ విజయ పతాకమై ఎగిరే, చిరుగుల
నా బ్రతుకు బావుటా చూడు..

నీ కళ్ళలో అదే చల్లదనం.. చంచలత్వం..
ఆ నవ్వులో అదే ఆనందం.. నిర్మోహత్వం..
నీ మాటలో అదే తీయదనం..నిర్మమతాత్వం..
ఆ గుండెలో అదే సౌందర్యం.. నిరంకుశత్వం..

నీ నవ్వు చెదరదంటే, నా గుండె
మరణ మృదంగ ఘోషలకు సిద్ధం !
నీ కన్ను చెమరదంటే, నా తలపులు
రుధిర ధారా తర్పణాలకు సిద్ధం !

వంశీ కృష్ణ గారు (http://kanushi.blogspot.com/ ) నాకు e-mail ద్వారా పంపిన చిన్న కవితలో వ్యక్తం చేసిన కొండంత భావానికి నా కొనసాగింపు..

"మానిన గాయాల్ని రేపడం
నీకు అలవాటేమో --
నీవూ లేని రోజులు గడుపుతూ
ఒంటరి క్షణాలని తోడు రమ్మంటు
గుండెనిండిన నీ తలపులకి
తాళం వేస్తూ ఒకే జన్మలో
మరో కొత్త జీవితం కై పోరాడుతున్నాను
" -- వంశీ కృష్ణ

వంశీ గారు మీ ప్రేరణకు ధన్యవాదాలు.

Wednesday, March 25, 2009

నెనరులు.

కనుల కొలను కొలుకుల్లో పూసిన
ముత్యాల కలువలు, చెక్కిళ్ళు కూర్చిన
ధారల దారాల్లో ఇమడక, జారి, పెదవి
ద్వారాల్లో కరిగి మాయమవుతున్నాయి

విధి విసిరిన వేగానికి రెక్కలిరిగిన
మనసును, బంధాల లతల చేతులు
అడ్డుకోలేక, అధారమవలేక, అలసి
చేజార్చి తామిరిగి పూలవానలయ్యాయి

నారుపోసినోడు నీరు పోయడూ ...
నిజమే అదే కన్నీరు !! నెనరులు.

Wednesday, March 18, 2009

కుక్కలు.. నక్కలు.. పరాన్నభుక్కులు

కుక్కలు.. నక్కలు.. పరాన్నభుక్కులు
ప్రక్కన నక్కిన పిశాచిమూకలు .

తేనెలు పూసిన నెత్తురు కత్తులు
జిత్తులు నిండిన అత్తరు మూటలు ..
నేతలు.. మన నేతలు ... ..

దేశపు భవితను అడుసులొ తొక్కి
వేదన బ్రతుకులు మడుగులొ దించి
భూములు మింగి భోగాలందే ..! కుక్కలు .. నక్కలు.

ప్రణాలికలన్ని ప్రచురణ కొరకే
ప్రచారమంతా పరపతి కొరకే
ప్రజాపావులివి ప్రయోగపెలుకలు..!

వాగ్దానాలకు హద్దుల్లేవు
వాగ్యుధ్ధాలకు అదుపుల్లేవు
అశ్లీలమశుధ్ధమసభ్య చేష్టల ! కుక్కలు .. నక్కలు.

నిజాయితీ అది తెలియని మాట
ప్రజాసేవ అది మరచిన మాట
జనాలు కొంటూ.. దేశాన్నమ్ముతూ..! కుక్కలు .. నక్కలు.

మగత నిద్రలో దాగిన నిప్పులు
మరిగే గుండెలొ ఒదిగిన అరుపులు
అగ్ని పర్వతమై పగిలే రోజులు..
కుళ్ళును పూర్తిగ కడిగే రోజులు
వస్తున్నాయి వస్తున్నాయి.. వచ్చేస్తున్నాయి ..!

తూర్పు కొండపై రుధిర జ్వాలలు
నింగిన చిందిన సింధూరాలు
పరుగులు తీసే చీకటి చేష్టలు..
సాక్ష్యాలివిగో.. సాక్ష్యాలివిగో.. ..! కుక్కలు .. నక్కలు.

ప్రపంచ రాజుల తలలను తరిగి
వెచ్చని నెత్తుటి రుచిని మరిగిన
పదునగు పరశుని భుజాన చేగొని
ఓంకారాన్ని ఢాలుగ మలచి
పరశురాముడే ప్రపంచమేలగ
ప్రభంజనంలా.. ప్రక్షాళనకై
ప్రచండ భానుడై.. వస్తున్నాడు.. ..! కుక్కలు .. నక్కలు.

Monday, March 16, 2009

ఓదార్పు

చివుక్కు మన్న మనసు శబ్దానికి
పెదవులు భయపడి మూగబోయినా
అదిరే చుబుకమూ ఒలికిన కళ్ళూ
బృకుటి ముడి వంగిన అధరాలూ
వేడి నిట్టూర్పులు వాడి చూపులూ
గుండె గాధని చిత్రంగా గీస్తాయి ..
భావ కావ్యాలనావిష్కరిస్తాయి..
బాధనూ కనువిందు చేస్తాయి

గొంతు లోతుల్లో గీతాలకు
రాగాలను కూర్చుతాయి..
అవేదనకు అనువయిన
పదాలను వెదుకుతాయి ...

జారిన చినుకులది క్షణికమని..
అవిలేని బ్రతుకు అరుచికరమని..
బ్రతుకు పాఠాలు నేర్పుతాయి !

చూపులు కలిపి సముదాయిస్తూ...
తడిసిన చెక్కిలి చుంబన చేస్తూ..
అక్కున చేర్చి ఆలంబన ఇస్తూ...
తిరిగి చేయనని ఆశ్వాసిస్తూ..
రాలిన కవితను ఆస్వాదిస్తూ..
చేసిన తప్పును దిద్దుకుంటూ..

నేను..

Thursday, February 19, 2009

జ్ఞాపకాలు

ముత్యాలు జారినట్లు నీ నవ్వులు
అవి పలికిన స్వాగతాలు..
వెన్నెల్లు కురిసినట్లు నీ చూపులు
వాటి పంచన మన ఊసులు...
ఆత్మీయత నిండిన కరచాలనాలు
ఆ వెచ్చదనంలో సేదతీరటాలు..
ఇంటికెళ్ళే వేళ కాళ్ళు కదిలినా
వదలలేక పెనవేసుకున్న ఊహలు..
కళ్ళు అప్పగించిన క్షమాపణలు
చిరునవ్వులిచ్చిన ఆశ్వాసనలు...

ఇప్పుడేమయ్యాయి ? అవన్నీ ఎక్కడున్నాయి ?
కళ్ళు మారాయా? కాళ్ళు మారాయా ?
కాలం ముళ్ళకు చిక్కిన మనసులు చిరిగాయా ?

అవునులే..

చెప్పుకున్న మాటలకు అర్ధాలు చెరిగాయి
అల్లుకున్న బంధాలకు పేర్లు మారాయి
చేసుకున్న బాసలకు ఆధారాలు విరిగాయి
కలిసిన మనసుల మధ్య దూరాలు పెరిగాయి
కాలాలు మారాయి.. కధలూ మారాయి..

ఆ జ్ఞాపకాలే ... గెలిచామని చెప్పేందుకు మిగిలాయి..
నీ జ్ఞాపకాలే ... తడి కళ్ళు తుడిచేందుకు మిగిలాయి.

Wednesday, February 18, 2009

ఈ రోజు

మనసు యాతమై ఆనాటి
జ్ఞాపకాలను తోడి పోస్తుంది..
అనుభూతులు కదం తొక్కుతూ

కళ్ళముందాడుతున్నాయి..

ఆ రోజు నను వీడి పోతూ..
వీధి మలుపు దగ్గర మసక వెలుతురులో
నువ్వు కలిసి పోతున్నప్పుడు..
ఉప్పగా తగిలిన ఆ ఉప్పొంగిన భావాలు !
తిరిగి బ్రతుకు తున్నాయి.

మన గమ్యాలు వేరు అన్నప్పడు
విరిగిన మనసు శాస్వత నిద్ర పోయినా
మిగిలిన తనువు, అలసటగా మేల్కొన్నప్పుడు
చెక్కిళ్ళపై జేరి చోద్యం చూసిన,
ఎప్పుడు రాలాయో తెలియని ఆ రెండు చుక్కలు !!
నేటికీ ఉన్నట్టున్నాయి .

ఎందుకో ఈ రోజు నీ తలపు పవనాలు
జ్ఞాపకాలకు మూర్కొని కురుస్తున్నాయి .
గుండె కన్నా పెద్ద ఇంకుడు గుంట ఏముంది
ఇవాళ అదీ నిండి నట్టుంది.. ఒలుకుతుంది.
నిండిన కంటి పున్తల్లో నుంచి
నా ప్రస్తుతం నీటి పొరల వెనక
లీలగా కదులుతూ కనిపిస్తుంది..

ఆ మనసే ..

బంధాలల్లిన బూజు గూటిలో
బరువెక్కిన మనసూగుతోంది

ఆశగాలి దాన్ని రాలుస్తుందో
ఆ గూడే ఆసాంతం పెనవేస్తుందో
బాధ సాలీడే పెకలిస్తుందో
ఆగని కాలం మాత్రం
ఆ ఆటని ఆత్రంగా చూస్తుంది

ఆటలో గెలుపోటములు ఎవరివైనా
ఆర్తిని ఆశ్రయించేది,
ఆర్తనాదాలు ఆలపించేది
అశృధారలు ఆహ్వానించేది,
అలుపుని ఆస్వాదించేది
చివరికోటమిని ఆనందించేది ఆ మనసే..
ఆ మనసే ..

Friday, February 13, 2009

పోరాటం..

ఆ మనిషి కోసం వెతికి వేసారి -
జారే కాలం పెట్టే కేకలు,
కలంలో నిండి కాగితాలు నింపుతున్నాయి..
కవితలయి కేరింతలు కొడుతున్నాయి.

అయిదు అడుగుల అద్భుత శిల్పం
ఎదురుగా ఉన్నా.. ఆర్ధ్రత నిండిన
పిలుపులు, ఆసాంతం దూసుకు పోతున్నాయి...
ప్రతి ధ్వని కోసం భూనభోంతరాళాలు వెదుకు తున్నాయి ..
అరవై కేజీల నిశ్శబ్దమై
వెనుదిరిగి వచ్చి చెంత నిలిచి వెక్కిరిస్తున్ది..

హద్దులెరగని ఆరాటం,
పెల్లుబికే భావాలతో కలిసి
నోటికడ్డంగా పద మాలికలల్లుకుని
కవితల ముసుగులో
శుధ్ధ సావేరి ఆలాపిస్తుంది.

అయిదడుగుల శిల్పం కోసం కాదు
అరవయి కేజీల నిశ్శబ్దం కోసం కాదు
చన్దోబధ్ధ కావ్యం కోసం కాదు
ఆర్ధ్రత నిండిన పిలుపుకు
ఆశ్రయ మిచ్చే మనసు కోసమీ ఆరాటం..

చివరి వరకు నా ఈ పోరాటం..

========================================

aa manishi kOsam vetiki vEsaari -
jaarE kaalam peTTE kEkalu,
kalamlO ninDi kaagitaalu nimputunnaayi..
kavitalayi kErintalu koDutunnaayi

ayidu aDugula adbhuta paalaraati Silpam
edurugaa unnaa.. aardhrata ninDina
pilupulu, aasaantam duusuku pOtunnaayi...
prati dhvani kOsam bhuvanabhOntaraaLaalu
veduku tunnaayi ..
aravai kEjiila niSSabdamai
venudirigi nilici vikkiristunnaayi..

hadduleragani aaraaTam
nOTikaDDamgaa pada maalikalallukuni
kavitala musugulo
suddha saavEri aalaapistundi

ayidaDugula Silpam kOsam kaadu
aravayi kEjiila niSSabdam kOsam kaadu
aardhrata ninDina pilupuku
aaSraya miccE manasu kOsamii aaraaTam..

civari varaku naa ee pOraaTam..

.