ముత్యాలు జారినట్లు నీ నవ్వులు
అవి పలికిన స్వాగతాలు..
వెన్నెల్లు కురిసినట్లు నీ చూపులు
వాటి పంచన మన ఊసులు...
ఆత్మీయత నిండిన కరచాలనాలు
ఆ వెచ్చదనంలో సేదతీరటాలు..
ఇంటికెళ్ళే వేళ కాళ్ళు కదిలినా
వదలలేక పెనవేసుకున్న ఊహలు..
కళ్ళు అప్పగించిన క్షమాపణలు
చిరునవ్వులిచ్చిన ఆశ్వాసనలు...
ఇప్పుడేమయ్యాయి ? అవన్నీ ఎక్కడున్నాయి ?
కళ్ళు మారాయా? కాళ్ళు మారాయా ?
కాలం ముళ్ళకు చిక్కిన మనసులు చిరిగాయా ?
అవునులే..
చెప్పుకున్న మాటలకు అర్ధాలు చెరిగాయి
అల్లుకున్న బంధాలకు పేర్లు మారాయి
చేసుకున్న బాసలకు ఆధారాలు విరిగాయి
కలిసిన మనసుల మధ్య దూరాలు పెరిగాయి
కాలాలు మారాయి.. కధలూ మారాయి..
ఆ జ్ఞాపకాలే ... గెలిచామని చెప్పేందుకు మిగిలాయి..
నీ జ్ఞాపకాలే ... తడి కళ్ళు తుడిచేందుకు మిగిలాయి.
మీ కలం లో ఏ సిరా పోసి రాస్తారో ....భావుకతా ?.....కాస్త చెబుతారా గురువు గారూ!please.....
ReplyDeleteమనబోటి వారం ముప్పాతిక జీవితం జ్ఞాపకాల్లో గడపటానికీ, మిగిలిన పాతికా మరికొన్ని కూడగట్టుకోవటానికే కదండి జీవించివుంటాం. జీవిస్తూ బ్రతుకుతూ, బ్రతకటానికి జీవిస్తూ బండి లాగేస్తుంటాం.
ReplyDeleteపరిమళం గారు.. బాధ పోస్తానేమో
ReplyDeleteకవితగా కాగితం పైకి ఉరికి పోతుంది..
పర్యవసానం అదీ దూరమవుతుంది..
మరోసారి కలం నిండుతుంది.
మనసు మరో కవిత ప్రసవిస్తుంది
నాకు మిగిలేది ప్రసూతి నొప్పులే ... !!
సత్యవతి గారు ధన్యవాదాలు
ఉష గారు బాగా చెప్పారు.. ఆ బండి బరువయి నప్పుడే
భావుకత నుదుటిన చెమటై చిగురించేది. కవితై పుష్పించేది.
మీకు దూరమై మా కళ్లు నింపుతుంది
ReplyDeleteమరోసారి కలం నిండుతుంది.......
మా మనసు నింపడానికి......
thanks!