ఎగిరే భావాలు..

మనసు నెర్రల్లో ..
భావాలు ఇరుక్కున్నాయి
కప్పు చిల్లుల్లో వెన్నెల్లాగా..

గుండె ముంతలో ...
భావాలు దాచుకున్నాను
వాటి ఉపయోగం అది పగిలితేనే

భాష మూసలో
మనసు ఒదిగిపోతుంది..
నీటి గుంటలో ఆకాశంలా..

ఎర లేని మనసు గాలానికి
జ్ఞాపకాలు చిక్కుతున్నాయి..
గాయాలే మిగులుతున్నాయి..

మనసు ఆనందపు అంచులు
తాకుతుంది స్వేచ్చగా
ఆ ఎగిరే గాలిపటం లా..

గమ్యమెప్పుడూ..
అల్లంత దూరమే.. ఎంత నడిచినా..
భూమి గుండ్రంగా ఉందిగా..

నా మనసు బంగారు గని
తవ్వేది నేనే అయినప్పుడు
మిగలని నాకు బంగారమెందుకు?

రాత్రి నల్ల చీర కట్టిన
పగలే అవుతుంది...
ఒంటరితనం లో రెండూ ఒకటే ..

బందీ అయిన కాలం
గానుగెద్దులా తిరుగుతుంది
గడియారంలో... మనిషిని పిప్పి చేస్తూ..

గుండె గాయాలకు
కాగితాలద్ది.. ఆ మరకలని
అందంగా.. కవితలంటున్నాం ..

తడి చెంపల మీద
పదాలు నాటి
పద్యాలేరుకుంటున్నాం

నా ఆనందం
గుడ్డివాడి గుండెల్లో సూర్యోదయం
అందం చూపుల్లో ఉంటుందంటారుగా..

నిండుకుండ తొణకదు..
నిజమే నా కళ్ళు అలానే ఉన్నాయి
దూరమయ్యే నిన్ను చూస్తూ..

కరిగే మబ్బులతో
వెలిసిన వాన ఊరటనిస్తుంది.
ఈ కళ్ళు మబ్బులు కావే ?!

నీడా నిలకడగా ఉండదు..
వెలుతురుతో దోబూచు లాడుతూ
నాకెవరు అసలైన ఆధారం ..

తలపు జల్లుల్లో
తడిసేలోపే ఆశల గాలికి
గుండెలెండి పోతున్నాయి

మెరిసిన జ్ఞాపకం ..
ఉరిమిన గొంతు, కురిసిన కళ్ళు..
అబ్బ.. వాన ఎంత అందమైనదో ..