Tuesday, January 13, 2009

వింటర్ బ్లూస్ ...

ఎండు చెట్టు కొమ్మ లన్ని
వెండి పూత పూసు కుంటె
గువ్వ పిట్ట గూడు లోన
గోల చేసి వూరు కుంది

నేల తల్లి ఒంటి మీద
ముగ్గు బుట్ట లెన్నో పెట్టి
ఒక్క తన్ను తన్ని నట్టు
తెల్ల బోయి మిన్న కుంది

చెట్టు లన్ని రంగు లద్ది
బోరు కొట్టి నట్టు వుంది
ఊరు అంత వెల్ల గొట్టి
దేవు డూదె చల్ల గాలి

గడ్డి పూస లేని చేలు
ఒట్టి పోయి నట్టు ఉంటె
లేడి కూన ఆడ చేరి
తిండి లేక బోరు మంది

ఏటి లోన నీరు కూడ
గడ్డ గట్టి నిండు కుంది
తాగ చుక్క నీరు లేక
నేల నోరు ఏండు కుంది

మంచు రాలి ఆగి నాక
కప్పు వెంట కారి కారి
సూది లాగ రూపు కట్టి
తెల్ల పళ్ళు చూపె చూరు

రోడ్డు పక్క కుప్ప జేరి
గడ్డి వాము అంత కూడి
కాళ్ళు కింద పెట్ట జారి
కుంటు వారి తీరు చూడు

బండి ఎక్కి పారి పోవ
తాను మంచు కుప్ప దూరి
పైకి నన్ను లాగ మంటు
దీన గాధ చెప్ప సాగె

ఎందు కీడ కొచ్చి నాను
మంచు తోడ చావ గోరి
ఇండి యాలో ఉండి పోతె
వెచ్చ గానె ఉండి పోదు

తిన్న తిండి లోన చేరి
చల్ల గుండి ఆక లైదు
వేడి నీరు తాగి నాకు
దాహ మింక తీర రాదు

మాయ దారి పచ్చ నోటు
తస్స దీని దుంప కొయ్య
చిక్కు లెన్ని తెచ్చి పెట్టి
మంచు వెల్ల నాకు కొట్టె

తట్ట బుట్ట సద్ది ఇంక
ఇంటి దారి పట్ట బోతె
ఫ్లైటు రేటు పైకి పోయి
చుక్క లెంట చేరె నేడు

ఎర్ర బస్సు ఈడ రాదు
ఊరు మాది దాపు లేదు
ఎండ రోజు లొచ్చు దాక
వేచి ఉండ వచ్చె నాకు

తప్పు లుంటె దిద్ది పెట్టి
ఒప్పు కుంటె భేషు కొట్టి
తప్ప కుండ నాకు జాబు
పెట్ట కుండ పోరు మీరు

ఎదురు చూపు - ఒకటవ భాగం

వణుకుతున్న కిటికీ తలుపులు గొళ్ళెమేయమని చేసే గొడవ ...
రోజు మారకముందే చిరిగి ఎగిరేలా హడలుగొట్టే గోడ కాలెండరు ...
ఇల్లంతా తనదన్నట్టు సొదా చేస్తూ ఈలలు వేసే ఈదురు గాలి...

అలిసి నేలరాలి, అంచు చేరిన అలల్లా తిరిగి ఎగిరే దుమ్ము వృత్తాలు ...
తిండిదొరక్క పల్లెపై పడ్డ గున్న ఏనుగుల్లా నింగి చేరిన నల్ల మేఘాలు...
దూరంగా చావు డప్పులా వస్తు పోతు వినిపించే తుఫాను హెచ్చరిక...

సముద్ర తీరమది
దూరంగా ఒంటరి ఇల్లది
ఒకప్పటి సాయంత్రం కధ ఇది

అటునిటు తిరుగుతు ఆతృత చెందుతు అడుగుల సవ్వడి కొరకై వెదుకుతు
వడివడి పరుగిడి ద్వారము చెంతన తనపతి కానక వికలం అగుసతి

మారాం చేస్తూ నాన్నేడంటూ గారాం పోతూ రాడేఅంటూ
మాకూ నాన్నే కావాలంటూ కొంగుల్లాగే బిడ్డల్నాపి పోరా
పోరా పోపొమ్మంటూ విసుగును చూపి కసిరే అమ్మ

హోరును పెంచిన ఈదురు గాలులు, జోరును సాగిన వాన ధారలు
కడలిలొ పెరిగిన అలల జలాలు, సడలిన పిల్లల గుండె బలాలు,
పెరిగిన ఆతృత మనసులనుండి ఆప్యాయతగా పారిన సమయం
నింగిన నిండిన నల్లని మబ్బులు, ఇమడక గుండెలొ జారిన తరుణం

అమ్మ రెక్కలో దూరిన పిట్టలా, భయపడి నక్కిన పిల్లలు పక్కన
అమ్మను చూస్తూ నాన్నేడంటూ వణికే స్వరమున మళ్ళీ అడిగితే
జవాబు తెలియక తనకీ కానక సతమతమయ్యెను పాపం ఆమె
నిండిన కన్నుల జారే ధారలు వీధికి అద్దిరి అందరి చూపులు

మెరుపు దెబ్బకి ముక్కలు కాగా నింగి తునకలు శబ్దం చేస్తూ
పెరటి మూలగల విద్యుత్‌ పెట్టెపైగూలి చూపెనిక కాంతుల చిందులు
అప్పటివరకు వెలిగిన దీపము ఎదురు చూపుల గుంపున కలిసి
ఎవరికోసమో తెలియక పోయినా వీధిని చూస్తూ నిలబడి ఉంది.

బయట చీకటి ఇంట చీకటి
కంటి రెప్పలను దొప్పలు చేసిరి
ఆశను నూనెగ అందున నింపిరి
ఆతృత ఒత్తిగ అందుకు నేసిరి
మండె గుండెల జ్వాలను తీసిరి
ప్రేమను దీపము నట్టింటెట్టి

తండ్రి కోసమా తనయుల చూపులు
భర్త కోసమా అమ్మడి ప్రార్ధన



(సశేషం ... )

వాన ఆగేనా ? కలత తీరేనా ?
ఆశతీరేనా ? అతను వచ్చేనా ?

రెండో భాగంలో చూడండి