శిల్పి మీద కరుణ కలిగింది కాబోలు
కొండ కండలు కరిగి శిల్పమైనట్లు
నా చెలియ మీద మనసు కలిగింది కాబోలు
అందమంతా కలిసి ఆమె కళ్ళల్లో విరిసింది
నింగి అంటే మనసు కలిగింది కాబోలు
రంగుధనసై ఎగిరి గగనంలో వాలినట్లు
నా చెలియ మీద మనసు కలిగింది కాబోలు
చంద్రునొదిలిన తెలుపు తన కళ్ళల్లో చేరింది
నేల అంటె ప్రేమ పెరిగింది కాబోలు
ఆలింగనంలో జలధి వడిసి పట్టినట్లు
నా చెలియ మీద మనసు కలిగింది కాబోలు
రూపు మార్చిన రాత్రి కనుపాప నంటింది
నల్ల చంద్రుని శొభ, తెల్ల రాత్రుల వెలుగులు
అందమేమో మాత్ర పదము కాగా !!
లోకమంతా జనులు గగ్గోలు పెడుతుంటే
నేను మాత్రం జగతి బంధాలు వదిలాను !!
చెలియ కన్నుల్లొ నేచూస్తూ జన్మ మరిచా !!!
Silpi meeda karuNa kaligindi kaabOlu
konDa kanDalu karigi SilpamainaTlu
naa celiya meeda manasu kaligindi kaabOlu
andamantaa kalisi aame kaLLallO virisindi
ningi anTE manasu kaligindi kaabOlu
rangudhanasai egiri gaganamlO vaalinaTlu
naa celiya meeda manasu kaligindi kaabOlu
candrunodilina telupu tana kaLLallO cErindi
nEla anTe prEma perigindi kaabOlu
aalinganamlO jaladhi vaDisi paTTinaTlu
naa celiya meeda manasu kaligindi kaabOlu
ruupu maarcina raatri kanupaapa nanTindi
nalla candruni Sobha, tella raatrula velugulu
andamEmO maatra padamu kaagaa !!
lOkamantaa janulu gaggOlu peDutunTE
nEnu maatram jagati bandhaalu vadilaanu !!
celiya kannullo nEcuustuu janma maricaa !!!
