Tuesday, April 28, 2009

చెరువు గట్టు


కొమ్మలొదిలిన అల్లిబిల్లి ఊసులు
తనని చేరేలోపు ఒలికిన వయ్యారాలు,

చల్లని చెంపమీద, ఊరించి ఊరించి
తుమ్మెద, చటుక్కున ముద్దెడుతుంది
దొర్లిన సిగ్గు దొంతరలు..

మర్రి చేతుల కితకితలకు అలలు అలలుగ
రేగిన పులకింతలు..

ఎందరి ప్రేమ గెలుచుకుందో
నింగి కప్పుకుని నిండుగా.. నిలిచింది..

నన్ను చూస్తూ.. కరుగుతున్న
నా కాలాన్నీ కలుపుకుంటూ..

Monday, April 27, 2009

నిర్ద్వందత్వమా ?


గుండె తూట్లు పొడిచి
మెడలో సూత్రాన్ని కట్టాను

తాడు ఒడిసి పట్టి
ఎదురు గాలికి ఎదురీదమన్నాను

నిలవడంకోసం,
తనను నిలపడం కోసం
బాధ్యతలను తగిలించాను

దిక్కులు చూస్తూ విలవిలలాడే
తనని చూస్తూ మురుస్తున్నాను..

మనసు ఫణంగా పెట్టి మిన్నకుంది.

ఇది నా కర్కశత్వమా?
తన నిర్ద్వందత్వమా ?
ఆ పటానికే తెలియాలి.

Saturday, April 25, 2009

తొలి ఝాము


నిన్న దాచిన రంగుల చిత్రాన్ని
రాత్రి మెల్లగా ఆవిష్కరిస్తోంది

మబ్బుల మగ్గాన్ని దూరాన ..
మిణుగురు దండు తరుముతోంది

పక్షి గుంపులు ఆకాశంలో
అక్షరాభ్యాసం చేసుకుంటున్నాయి

పొగమంచు తెరలు తీసి ఉదయం
చెరువులో రంగు ముఖన్ని చూసుకుంటొంది

జోడెద్దులు గంటల శబ్దంతో
వాటి అడుగులు కలుపుతున్నాయి

కొమ్మ సందుల్లోనుంచి కిరణాలు
గడ్డిమీద పచ్చరంగు పులుముతున్నాయి

Friday, April 24, 2009

నీ సహజన్మి !


కవలలం ..నిజమే.. కలిసి
ఎన్నో పంచుకోవాలని కలలు కన్నాను
ఊహతెలిసే కొద్దీ దూరమయ్యావు.

నీకోసం పలవరించిన ఏకాంతపు రాత్రులు
కలవమని చేసిన అభ్యర్ధనలు..ప్రార్ధనలు
నా మానాన నన్నొదిలేశావు..

స్థితిగతులు మారి, నా నిస్సత్తువ గెలిచినప్పుడు
నిస్సహాయుడనై.. పిలచిన పిలుపులు
ప్రతిధ్వనులై వెక్కిరించాయి.

నాతోనే ఉన్నావంటావా .. సాక్ష్యమేదీ ?
నా బ్రతుకంతా నువ్వు తప్పిన జ్నాపకాలే...

నువ్వెంతమందిని పిలిచావు?
ఎంతమందిని కలిశావు ?
ఏం నేచేసిన తప్పిదమేమిటి ?

నీ రాక.. నీకది ఇష్టంలేదేమో
నే రావడం.. అదీ కష్టమే ?
అసలాంతర్యమేమో ? ఈ ఎడబాటెందుకో ?

విధిని నమ్మిన వాడిని
నీ విధానాన్ని ప్రశ్నించాను..క్షమించు
కాలం జారుతుందిగా..
మన మధ్య దూరమూ..కరుగుతుంది. !

ఎప్పటికైనా మన కలయిక తధ్యమే !
కానీ తొందరలో చూడగలనన్న ఆశతో.
నీ సహజన్మి !

ఈ కవిత ఆవకాయ.కాం లో పంచుకున్నది.
http://www.aavakaaya.com/showArticle.aspx?a=li&articleId=1513&pageNo=౦

Wednesday, April 22, 2009

విలవిలలాడేం లాభం ?


విరిగిన బంధం విలువెరిగి
చెంపల గీతలెన్ని తుడిచినా
ముడులు బిగవవు.

పోయిన పరువు బరువెరిగి
పొగిలిన చింత ఎంత కురిసిన
బరువు తీరదు.

వీడిన నిద్దుర సుఖమెరిగి
నిలచిన తనువులెంత తూలినా
తనివి తీరదు.

జారిన మాటల పదునెరిగి
తెగిన తావుల నెంతకుట్టినా
గాయమారదు.

అందని కోర్కెల తీపెరిగి
ఎంతో కాలం ప్రాకులాడినా
అంత మగుపడదు.

అంతా వీడిన ఆవల
విలవిలలాడేం లాభం ?

Friday, April 17, 2009

పునరావృతం




ఎక్కడినించో...

అందాల్ని ఆనందాల్ని పోగుచేసుకొస్తుంది
కాలాన్ని తనతో తీసుకెళ్ళిపోతుంది..
గతితప్పుతాను

ఎన్నో ఊసులు రాగాలు నవ్వులు తెస్తుంది
భాష తనలో ఇముడ్చుకుంటుంది
మూగవోతాను

హొయలు, విరులు ఆశ్వాసనలు గుట్టలుపోస్తుంది
చేతన తనతో వెళ్ళిపోతుంది..
నిశ్చేష్టుడనవుతాను

కరకు ములుకులు మృదువుగాచేసి తెస్తుంది
మనసును తనతో తీసుకెళుతుంది
చిత్తరువవుతాను..

తను సాగుతూనే ఉంటుంది..
నన్ను చూస్తూనే ఉంటుంది..
అందాలు చిమ్ముతూనే ఉంటుంది..
కబుర్లు చెపుతూనే ఉంటుంది..
తన గమ్యాన్ని చేరుతూనే ఉంటుంది..

గతి తప్పి, మూగబోయి, నిశ్చేష్టుడనై
చిత్తరువులా.. నేనుండిపోతాను.

నేనూ... నా ఏకాంతమూ
ఒకరికి ఒకరై.. మరికొంచెంసేపు..
ఆ చిత్రంలో భాగమవుతాము
ప్రకృతి కన్ను మూస్తుంది..
చీకటి ఆవరిస్తుంది...

ఆ సెలయేటి గట్టున
కవిత పునరావృతమవుతుంది...

Thursday, April 16, 2009

అర్ధాంగివయ్యేదానివి.


నన్ను నన్నుగా చూస్తావు చూపిస్తావు ...
నువ్వు నేనై పోతావు ..

నీతో ఎన్ని పంచుకున్నాను
దు:ఖాల్లో ఊరటిచ్చావు..
ఆనందాలు రెట్టింపు చేశావు..
ఎదురు పడగానే
నీ కళ్ళనిండా నన్నే నింపుకుంటావు.

నీకెంత దూరమైనా..
నిను చూడక పోయినా..
నాకోసం అలానే..
ఆబగా ఎదురు చూస్తూ..నిల్చుంటావు
నీగుండె పగిలినా.. నిశ్చలంగా..
నన్ను నీ గుండెల్లోనే దాచుకుంటావు

ఎద్దేవా చెయ్యకుండా..
నాలో ఎన్ని తప్పులు చూపి దిద్దుకోమన్నావు..
నన్ను మెరుగు చేయాలన్న తపన నీది
అది ఒకటే తపస్సు నీకు
మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్పడానికైనా వెనుకాడవు
ఏమనుకుంటానో అనీ చూడవు.
ఎందుకీ అనురాగం ? ఏమిటీ అనుబంధం ?
ఇంత ఆప్యాయతా ? ఎందుకూ ?

కాల గతిలో నేను కొట్టుకుపోయినా
తిరిగొచ్చినా.. రాకపోయినా..
నీ దరి చేరినా.. చేరక పోయినా..
అలా నాకోసం ఎదురు చుస్తూ..

ఎందుకు ?
నీకంటూ ఏ ఆశలుండవా ?
నీ బ్రతుకు నీకు లేదా ?
నాతోనే ఎందుకు పెనవేసుకున్నావు ?

ఇలా నిర్జీవంగా.. నిశ్చలంగా..
నిర్మలంగా.. నాకోసం..
నేను నీకేమి చేశానని ?
ఎలా ? ఎందుకు ?..

నా గుండె కరిగిపోతోంది..
మనసు అట్టుడికిపోతోంది..
నీకేమైనా చేయాలి ? ఏమిచెయ్యనూ ?

నీకేమి చెయ్యగలను ?
అద్దమయిపోయావు ... అమ్మాయివైతే
అర్ధాంగివయ్యేదానివి.

Wednesday, April 15, 2009

కల(ల )త నిద్ర..


చిక్కటి చీకటి రాత్రి
ప్రశాంతతను ఆశించి నిద్రకుపక్రమించిన కొలను
ఆ పక్కనే పెద్ద మర్రి చెట్టు
దానిని ఆశ్రయించిన ఎన్నో పక్షులు

అవి ఎప్పటినుంచి వేచి ఉన్నాయో
ఆ తరుణం కోసం.. ఎన్ని ఊసులో.. ఎన్ని గుసగుసలో..
గుండె లోతుల్లోనుంచి గుచ్చబడిన
బంధాలు తెగి జారిన ముత్యాల్లా.. సాగుతున్నాయి

ఆ ఊసులాపమన్నట్టు సున్నితంగా..
ఆ కొలను.. మర్రిచెట్టును అలల చేతులతో తడుతుంది..
ముల్లులా దాని మనసు గుచ్చేవి కొన్నైతే
తన నొచ్చులని పువ్వులా తడిమి
దానికి నచ్చేవి మరికొన్ని... ఐనా..

అలసిన కొలను ఆపమంటుంది..
తనకు శాంతి అవసరమంటుంది..
ఐనా.. అవి సాగుతూనేఉన్నాయి ...

అర్ధ నిద్రకు అంతమెప్పుడు ?


అర్ధ నిద్రకు అంతమెప్పుడు ?

అర్ధరాత్రి ఆట ముగిసి, ఆగనన్న చిచ్చి తోనో,
ఆటపైన ధ్యాస తోనో, అమ్మ లేని బెంగ తోనో,
ఆకలన్న బొజ్జ తోనో, బూచిగాడి భయం తోనో,
తునిగి పోయె చిన్ననాడు అమ్మ పక్క అర్ధ నిద్ర.

అర్ధరాత్రి చదువు ముగిసి, పాల బండి జోరు తోనో,
నీళ్ళపంపు గురక తోనో, పరీక్షలన్న భయం తోనో,
అమ్మ పూజ గంట తోనో, పేపొరోడి కేక తోనో,
తేలిపోయె నిజం జెప్ప, బ్రహ్మచారి అర్ధ నిద్ర

అర్ధరాత్రి తగువు ముగిసి, అలారం మోతతోనో
చంటి వాడి కేక తోనో, దగ్గుతున్న అత్త తోనో,
కసురుతున్న ఆలి తోనో, ఆఫీసు ఫోను తోనో,
విరిగి పోవు సరిగ చూడ, సంసారి మగత నిద్ర

అర్ధరాత్రి దగ్గి అలిసి, చల్లగాలి తుమ్ము తోనో,
గాలికెగురు దుమ్ము తోనో, దోమ గొంతు మోత తోనో,
పండగన్న నెపం తోనో, కొడుకుగారి పిలుపు తోనో,
భగ్నమగును తేరి చూడ, ఆరుబయట ముసలి నిద్ర

అర్ధ నిద్రకు అంతమెప్పుడు ?
పూర్తి నిద్ర అసలు రాదా ?
నిద్రతోనె సగం బ్రతుకు వ్యర్ధమవడం నిజమేనా ?
ఈప్రశ్నలకు విసుక్కుంటూ ..
సమాధాన శోధనలో సగం రాత్రి చేయిజారిపోగా..

పూర్తి నిద్ర ప్రతిమనిషిని .. చేరేది ఒక్కసారేనని.
అదివచ్చిన తరవాత ఏ మెలుకువా తిరిగి రాదని.. అర్ధమయి,
వచ్చిన సగం నిద్రా ఎంతో హాయినిచ్చింది..సేద తీర్చింది
మరో మెలుకువ తేలికగా ఆహ్వానించింది..



Tuesday, April 14, 2009

నన్నిలానే చావనీ..


కన్నీరొలకనీయకని చెప్పకు
నేనెందుకు ఇలా వున్నానో నీకు
తెలియదనీ చెప్పకు..
ఈ కోతకి కారణం నీకెరుకలేదనీ చెప్పకు ..

నిండిన కళ్ళు, తడి చెక్కిళ్ళు
గద్గదమయిన స్వరమూ
ఈ తడీఅరిన గొంతుకనూ విడిచి
దైర్యంగా బ్రతకమనీ చెప్పకు ..

ఈ గుండె లోతుల్లోని విషాదాన్ని
ఏమర్చి బ్రతుకు నడపాలన్న కోరిక
నాకు ఏ కోశానా లేదు.. అది ఎందుకో
నీకు అర్ధమవ్వాలనీ లేదు.
చెప్పాల్సిన అవసరమూ లేదు..

ఎందుకో.. నిష్కారణంగా.. ఈ రోజు
నా కళ్ళు ఒలుకుతున్నాయి..
పెదవులు వణుకుతున్నాయి..
గట్టి నిర్ణయాలు కొరుకుడు పడకేమో
ఐనా నీకెందుకు చెపుతున్నానూ ?...వదిలేయి..

నా బ్రతుకెలా మారిపోయింది
నేనెలా ఉండేవాడినో కూడ మర్చిపోయాను..
ఏమీ ఎరగనట్లు, ఏమీ జరగనట్లు
తల తిప్పుకుని వెళ్ళిపోయావు..
అంతకన్నా ఆశించినదేమీ లేదులే.

నేను ఆ పాత నాలా మార కోరట్లేదు
ఎప్పటికీ.. కొన్ని గాయాలు పచ్చిగా ఉంటేనే..
శిక్ష కఠినంగా ఉంటేనే గానీ. ఈ కసి తీరేట్టుగా లేదు
అనుభూతి అందంగా ఉన్నట్టుంది
అది పూర్తిగా నన్ను వశంచేసుకున్నట్టుంది.

నేనేమి చెయ్యనూ.. అంటావా...
అయ్యో ఆగి మరీ విన్నావా ?..
క్షమించు.. ఇది నా స్వగతం..
నీ బ్రతుకు నీది.

ఇలానే నా ఆశ కాష్టాల
నెగడులో చలి కాగుతూ..
అశృధారలతో నా గాయాలు
తనివి తీరా కడుగుతూ..
నా బ్రతుకు బతకనీ
నన్నిలానే చావనీ..

Monday, April 13, 2009

మూస బ్రతుకులు



దిక్కు దిమ్మెల మధ్య
జెట్టు విమానాలు కట్టిన
తెల్లాని వెలుగు తంతృల మీద
రంగు చీరలు ఆరేసిన చాకిరేవులాగా
కనబడుతున్నదా ఆకాశం ...

రేవులో ఎన్ని చీరలు వెలిశాయో
కారి కిందున్న కొలనూ రంగుల మయమయ్యింది

ప్రకృతి పగలంతా శ్రమపడి ఆరేసిన
రంగుల్ని, ఓ దొంగ, చెట్టుపుట్టలు , ఆకాశంతో సహా,
కాజేసి అటువైపు కుప్పలు పోస్తున్నాడు ..

వూరి జనం వీధి దీపాల కాంతిలో,
చమురు లాంతర్ల వెలుగులో,
పోయిన రంగుల్ని వెదుక్కుంటున్నారు..

నిరసనగా చెట్లపైన గువ్వపిట్టలన్నీ
కలిసికట్టుగా నినాదాలు చేస్తున్నాయి..

ఇవేవి పట్టనట్టు రంగు చీరల మూటగాడు
పడమటి కొండల వేనక్కి జారుకున్నాడు.

తెలిసిన దొంగ అనో, రేపొస్తాడులే అనో
అందరూ పట్టనట్టే.. ముసుగులు తన్నేందుకు
సిద్ధమవుతున్నారు.. మూస బ్రతుకుల్లో ఒదిగిపోతున్నారు

Thursday, April 9, 2009

ఆవిష్కరణ


పట్టె మంచము మీద తూర్పుగా తలపెట్టి
కాలి మట్టెల వరకు తనువంత దాచేస్తు
కటిక చీకటి గప్పి కునుకు తీసే పడతి ...

సవ్వడే లేకుండ సరసాలు ఆడంగ
చల్లగా దరికి జేరి విరహమందిన ప్రియుడు
మెల్లగా ఆఝాము తెర లాగుతున్నాడు ...

చిమ్మ చీకటి అడవి..మధ్య నడిచెడి దారి..
బాట చివరన ఎరుపు గగన తలము ..

ఆ క్రింద మెరిసేటి కొండ చరియల నడుమ
నిండుగా ముద్దొచ్చే భాను మందారం..

తమ సఖుడి రాకతో, ఆనంద ముప్పొంగి
వికసించి నవ్వేటి రెండు పద్మాలు..

పద్మాల పూ తావి చాలదనుకుందేమో
తనవంతు గంధాలు విరజల్లు సంపెంగ ..

పగడాల తమ కాంతి దశదిశలకూ జిమ్మి
పగటి వెలుగులు మింగి ముత్యాలు గా మార్చి
పలకరింపుగ చూచె ఆలుచిప్పల నవ్వు.

ఆనంద దుందుభులు ప్రాగ్దిశలో మ్రోగంగ
ఆ తాళానికనువుగా తపన తీరేలాగ
తనవంతు గాన్నాన్ని తోడు కలిపిన శంఖు..

ఇంత సుందర తరుణమూరికే జారేనా ?
కొంత తడవైనా దాన్ని కట్టేయవద్దూ.. ?
ఆమంగళావకాశాన్ని ముడులేసి బంధించి
గుండెలోతుల్లో దాచేటి బంగారు కలశాలు..

సురగంగ ఉప్పొంగి శివుని శిరమున చేరి
సుడులెన్నొ తిరిగేసి విసిగినట్టుంది ...
భువి పైకి జారంగ బలమైన తలమేదొ
తెగవెదికి ఆ స్థలము ఎంచినట్టుంది..
తనధారనోపంగ హరుని జడలోతునుబోలు
కూపాన్ని ఆ మధ్య తవ్వి నట్టుంది..

ఈజగతి మెచ్చంగ సురపతే నొచ్చంగ
వాడి ఏనుగు వాడి దంతాలు మాయమై
వడివడిగ పరుగెత్తి ఇటుదాగెనెందుకో ?

ఎర్ర కలువల మీద అందాల ఈ రాశి
ఎన్ని తావుల జనెనో ఎంతగా అలసెనో ...

తనువు మరిచి..
విభుని కొరకై తపియించు ఋషి లాగ ..
తపనలెరుగక..
అమ్మ ఒడిలోన శయనించు పాప లాగ..
నిద్ర ఒడిలో తాను ఒదిగి ఉంటే..

ఆశగా అటుచేరి ఆమె విభుడు నేడు
అందాన్ని ఆసాంతం ఆవిష్కరించాడు..
మమతతో ఆవిడ్ని ఓలలాడించాడు..
కవితలో తనువంత పూలు కురిపించాడు..

పున్నమి రాత్రి


చల్లని ఈ పున్నమి రాత్రిన
ఆకాశంలో వెలిసిన తెల్ల జల్లెడ...
ఆవలి ప్రపంచపు సూర్యకాంతిని
వడగట్టి, మెరిసే రాళ్ళను పైనే ఉంచి
తెల్ల పిండిగా నేలపైకి కురిపిస్తుంది ..

తాళరాని తన వేడితనాన్ని
చల్లదనంగా మార్చి తపనతీర జల్లుతుంది..

చూడలేని తన వాడితన్నాని
నీడగా మార్చి నింగి నింపుతుంది ..

ఉడుకులెత్తే తన ఉసురుగాలుల్ని
నిద్దరొచ్చే లాగ చల్లగా ముంచుతుంది ..

పగ్గాలిరిగిన పగటి బ్రతుకుల్ని
పాపలా జేసి నిద్రలోకి దించుతుంది ..

హాయిగా..అమ్మ ఒడిలా..
చెలి ముద్దు తడిలా ..మరుమల్లె జడిలా..
సడి చేయక సాగే తెల్ల జల్లెడ,
మది నుండి మధుర సుధల్ని వంపుతూ..
అనంత దూరలకు.. సాగుతుంది...

Wednesday, April 8, 2009

రాత్రి భయం


నిన్న పడమటి వేటగాడు చల్లిన
విశ్రాంతి గింజల కోసం వాలిన రాత్రి
జ్ఞాపకాల వలలో చిక్కి, బెదిరిన కళ్ళతో
చీకట్లో వణుకుతూ విలవిలలాడుతుంది.

తూర్పు కొండమీద అతనొస్తున్న అలికిడి
వెలుతురై ఆకాశాన్ని ఓ పక్క ఆవరిస్తుంటే...
పెల్లుబికిని బ్రతుకు భయం, తన కళ్ళనుండి
సింధూరమై తూర్పు నింగిని అలుముకుంటుంది

దాని నిట్టూర్పుల వేడి శ్వాసలు తగిలి
ఇళ్ళముందు కళ్ళాపులు ఆరుతున్నాయి
ఆతృత అధికమయి నుదుటి బిందువులు
దాని ఆశలా జారి పచ్చగడ్డి మీద జేరుకున్నయి

అంతవరకు తనకి ఊరట కల్గిస్తూ, స్నేహంగా ఊగి
ఊసులాడిన కలువా.. మూతి ముడిచింది.
తలవంచి దీనంగ శోకాన్ని గుప్పించి, పొద్దు
తిరిగేసరికి ముఖము తిప్పె మరికొన్ని పూలు.

వేటగాడటుగా రాకుండ పోడు ..
చీకటి రాత్రినతను మింగకా పోడు..ఇది
కుమ్మరి చక్రంలా..సాగుతూనే ఉంటుంది.
పునరావృతమవుతూనేఉంటుంది ....

Tuesday, April 7, 2009

ఆ వానకు అర్ధం ఉంది.




నా "వాన " కవితకు చాలా మంది స్పందించారు.. ధన్యవాదాలు.
ఆ కవితలోని మాటలు, ప్రకృతి అందాన్ని నా భావుకత జోడించి
రాసినట్లుగా మీరందరూ దాన్ని ఆస్వాదించారు.. అభినందించారు
ధన్యవాదాలు. కానీ...

మీరు గమనించారో లేదో.. ఆ కవిత లేబుళ్ళలో ఒకటి, తత్వం.
ఆ కోణంలోనుంచి ఈ కవితను ఎవరూ ఆస్వాదించలేదని నా అభిప్రాయం
ఎందుకంటే వచ్చిన వ్యాక్యలలో అది లేదు కాబట్టి. అదికూడా తెలిస్తే (కవితలోని
మాధుర్యం.. ఇంకా ఆనందింపజేస్తుందనిపించి)
ఈ వివరణ ఇస్తున్నాను...

ప్రధానంగా.. ఈ కవిత.. చాలా పోలికలతో నిండి ఉంది.. ఇదే కవితలోని కొన్ని
పదాలను మార్చి రాస్తున్నాను.. చూడండి... అవే పదాలు ఎందుకు వాడాను ?
వాటి తత్వం ఏమిటి ? వాటి నైజమేమిటి ? అన్న వి మీకే వదిలేస్తున్నాను.

అవధరించండి..


నీటి దారాలతో
నల్ల గాలిపటాలు ఎగరేస్తూ
ఉత్సాహం పరవళ్ళుతొక్కుతుండగా
ఆనందపు గంధాన్ని జగమంతా నింపుతుంది...నేల

కన్నీటి దారలతో,
వేదన గాలి పటాలు ఎగరేస్తూ ....... (అవి గాలి పటాలెందుకయ్యాయి ?)
బాధ చెక్కిళ్ళపై పరవళ్ళుతొక్కుతుండగా
వేడి నిశ్చ్వాసలు జగమంతా నింపుతుంది.. మనసు

నేల ఒడిలో చేరి,
తమకంలో, తావి మరిచి,
పువ్వుల్లా విచ్చు కుంటూ, నీటి కిరీటాలిచ్చి
తన చేతిలో తరించి పోతున్నాయి..మెల్లగా ..చినుకులు

నా ఒడిలో పడి (ఒడి అంటే ?)
మత్తుగా.. తావి లేని కన్నీరు (మరి రంగు రుచులున్నాయా ?)
పువ్వుల్లా చిందు తున్నాయి, బరువు కిరీటాలు దించుతున్నాయి (పువ్వుల్లా ఎందుకు ? కిరీటాలేమిటి ? )
ఒడిలో చేరి ఇంకి పోతున్నాయి.. మెల్లగ.. కన్నీళ్ళు

జారే చినుకు తెరల
వెనక దోబూచులాడుతూ
నిలవలేక వాటినూపుతూ, చిన్న పిల్లల్లా..
తమెక్కడున్నాయో చాటుతున్నాయి.. చల్ల గాలులు.

జారే కన్నీటి ధారల్లో
దోబూచులాడుతూ.. బాహ్యరూపం లేదుగనక
నీటి ఆసరాతో వ్యక్త మవుతున్నాయి.. (మరి చిన్న పిల్లల్లా ఎందుకన్నాను ?)
తామెక్కడున్నాయో చాటుతున్నాయి.. మనో భావాలు.


ఇప్పటికే మీతలలు వేడెక్కి ఉంటాయి. ఇక విరమిస్తాను..

Monday, April 6, 2009

వాన



నీటి దారాలతో
నల్ల గాలిపటాలు ఎగరేస్తూ
ఉత్సాహం పరవళ్ళుతొక్కుతుండగా
ఆనందపు గంధాన్ని జగమంతా నింపుతుంది...నేల

నేల ఒడిలో చేరి,
తమకంలో, తావి మరిచి,
పువ్వుల్లా విచ్చు కుంటూ, నీటి కిరీటాలిచ్చి
తన చేతిలో తరించి పోతున్నాయి..మెల్లగా ..చినుకులు

జారే చినుకు తెరల
వెనక దోబూచులాడుతూ
నిలవలేక వాటినూపుతూ, చిన్న పిల్లల్లా..
తమెక్కడున్నాయో చాటుతున్నాయి.. చల్ల గాలులు.

Friday, April 3, 2009

ఎన్నాళ్ళ కొచ్చావే నా కళ్ళ నీరూ...


ఏకాకి నా బ్రతుకు ఎదురు చూసే తోడు
ఎన్నాళ్ళ కొచ్చావే నా కళ్ళ నీరూ... !!

తడికళ్ళలో నువ్వు తాండవిస్తున్నావు
తపన తెలిసీ నువ్వు తళుకు మంటావా.. ?

ఆశలుడిగిన మనసు అట్టుడికి పోతుంటె
రగులు జ్వాలలు చూసి జారు కుంటావా .. ? ... ఏకాకి

చింత సమయాల్లోన చెక్కిళ్ళు తడిపేసి
చెంత నిలవక నువ్వు చేజారి పోతావా .. ?

నీదాన్ని నేనంటు నాలోనే దాగుండి
ఎద కోరు సమయాన ఎగిరెళ్ళి పోతావా .. ? ... ఏకాకి

ఎండిపోతూ మనసు బీటలై పోతుంటె
ఎదురుచూపుల్లోన అడ్డమై నిలిచేవా .. ?

రెక్కలిరిగిన మనసు రేగడై పోయాక
చెక్కిళ్ళ తలముపై చిందుల్ని వేస్తావా .. ? ... ఏకాకి

ఎన్నాళ్ళ కొచ్చావే నా కళ్ళ నీరూ...
కాసేపు నాతోటి ఊసాడి పోవూ..?
నా బాధ కాస్తన్న కరిగించి పోవూ..? ఏకాకి

Thursday, April 2, 2009

నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!


నువ్వు వెచ్చగా నా చెక్కిళ్ళు
నిమిరి నప్పుడు, పెదవుల మీద
తడి ముద్దులు గుప్పించి నపుడు..ఆప్యాయంగా
అక్కున చేర్చిన నెచ్చెలిని గుర్తు చేశావు !
ఐనా నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!

నా బాధల్లో పిలవకుండానే
ప్రత్యక్షమయి, గొంతు లోతుల్లో రాగాలు
రేపి, ఉపశమనమిచ్చి మనసు తేలికచేసినప్పుడు
అమ్మ అనురాగ లాలనను గుర్తు చేశావు
ఐనా నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!

ఆనందంలోనూ ఆక్రోశంలోనూ..
చీకట్లో నను కౌగిలితించి నీలోకలిపేసి
వెలుగులో నా తోడుంటూ.. ఏకాంతంలోనూ
నాతోనే ఉంటూ.. నా నీడను గుర్తు చేశావు ..
ఐనా నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!

గుండెలు పగిలి, మనసు విరిగిపోయి
నోరు తడారిన తరుణంలోనూ.. నా మూగ
బాధకు భాష్యం చెపుతూ..
తపించే నాకు ప్రత్యక్షమవుతావు
ఆ పరమాత్మను గుర్తు చేస్తావు..
ఐనా నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!

సముద్రమంత విశాల హృదయం,
పసిపాపలా నిర్మలమయిన స్థితి,
పుష్పమంత సున్నితమైన స్పర్శ,
అనురాగ మూర్తివి, అందాల రాసివి ..
ఐనా నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!

నువ్వు నాసొంతం. నాదానివి
నన్నెరిగిన దానివి. నా మనో నాదానివి
అంతర్నినాదానివి, భావోన్మాదానివి
నాలోని పూడనగాధానివి
పుష్పించని చెట్టువి,

నా కంటి బొట్టువి !!
నువ్వంటే నాకు అసహ్యం !!
అందుకే తుడిచి తరిమేస్తా..
మింగి మరిచేస్తా..
తిరిగిరావద్దని ప్రార్ధిస్తా..