నడక నేర్పిన చేయి నిస్సత్తువై వణకుతుంటే
రెక్క లొచ్చిన కాళ్ళు వెనుదిరిగి వెక్కిరిస్తూ
పచ్చ నోట్ల తోనె పలుకరిస్తుంటే
పలుకు లిచ్చిన పెదాలు పాలి పోయాయి
నీ కోసం ప్రార్ధనలో మునకలెస్తున్నాయి !!
పొత్తి గుడ్డల్లో స్వార్ధాన్ని సాకుతున్నామని
ఆనాడీ పిచ్చి పెద్దోళ్ళకెరుక లేదు
ప్రేమగా లాలించి పాము పెంచామని
ఈనాటికీ వీరు ఒప్పుకోరు
చెదిరిన గుండెలు పిండిన చమురులో
ఆశదీపాలెట్టి బేలగా చూస్తున్నారు.
పున్నామ నరకాల మాట చచ్చాక
బ్రతికుండగా వీడు కొరివి పెడుతున్నాడు
బాధలతొ పెరిగిన గుండె మంటను
పచ్చనోటుతో ఆర్పచూస్తున్నాడు
నేర్చిన నడకకు వచ్చిన పలుకుకు
వెలగట్టు నీ బ్రతుకూ బ్రతుకేనా ?
===========================
naDaka nErpina cEyi nissattuvai vaNakutunTE
rekka loccina kaaLLu venudirigi vekkiristuu
pacca nOTla tOne palukaristunTE
paluku liccina pedaalu paali pOyaayi
nii kOsam praardhanalO munakalestunnaayi !!
potti guDDallO svaardhaanni saakutunnaamani
aanaaDii picci peddOLLakeruka lEdu
prEmagaa laalinci paamu pencaamani
iinaaTikii viiru oppukOru
cedirina gunDelu pinDina camurulO
aaSadiipaaleTTi bElagaa cuustunnaaru.
punnaama narakaala maaTa caccaaka
bratikunDagaa viiDu korivi peDutunnaaDu
baadhalato perigina gunDe manTanu
paccanOTutO aarpacuustunnaaDu
nErcina naDakaku vaccina palukuku
velagaTTu nii bratukuu bratukEnaa ?
వారి మమతకి కోవెలకి వీడే వెలకట్టి
ReplyDeleteకనుల చెలియలి కట్టకి వీడే గండికొట్టి
కూలిన పునాదుల్లో పూడ్చిపెట్టేసాడో
పారిన ధారల్లోనో త్రోసివైచాడో.
తాను మాత్రం నోట్లే రంగులుగా అద్దుకుని
హోలీలాడుతున్నాడు, తెగ విర్రవీగుతున్నాడు.
కాంక్రీటు గోడల గుళ్ళళో పొర్లి దండాలు
పెడుతున్నాడు పాపపరిహరానికి తెగ విరాళాలిస్తునాడు.
ఆత్రేయగారూ.... మీకు ఆలోచనలు, పదాలు ఎక్కడ దొరుకుతాయండి!!!
ReplyDeleteమీ కవితలతో కట్టిపడేస్తారండి!!!
"చెదిరిన గుండెలు పిండిన చమురులో
ReplyDeleteఆశదీపాలెట్టి బేలగా చూస్తున్నారు."ఎంత ఆర్ద్రత !
నీ అక్షరమే కన్నకడుపుకి ఆల౦బన అనినా
ReplyDeleteనీ అక్షరమే మనసు పుచ్చిన కొడుకుకి అన్వయమనినా
నీ అక్షరమే కన్నీటికి ప్రతిబి౦బమనినా
నీ అక్షరమే నీ మనసుకి స౦తకమనినా
అతిసయోక్తి కాదేదీ నేనన్న మాట, కవిత్వ౦ కాదు నీవన్న ఏ మాటా
నీ కవిత నీవే నిజానికి వేసిన పూలద౦డ అననా??
మీరు రాసిన చాలా కవితలు చదివాను. అవే నాచేత పైమాటలు రాయి౦చాయి. రాస్తూపొతే ఇ౦కె౦త రాస్తానో అని, మీ కవితకు మీలోని కవికి అభిన౦దన చెప్పి తరిస్తున్నాను.
లాలి పాటల మైకంలో పాముని గుర్తించలేదు
ReplyDeleteగుర్తించినా అమ్మ మనసు మార్పులేనిది
తన పాలైనా, జోలపాటైనా మార్చకపోతుందా
మంచి మనిషిగా అని పిచ్చి ఆశతో
తన రక్తాన్నే ఉగ్గుపాలగా పెంచి పెద్ద చేసింది
మంచి కోసం ఎదురు చూసింది.
అదేం విచిత్రమో మరి, కాంక్రీటు అడవిలో
పెరిగిన సహవాసమేమో, మనసు కూడా
గట్టిపడి గడ్డకట్టీ, మమతల వేరు
పారనివ్వక మనిషినెదగనివ్వడం లేదు.
అపార్దం చేసుకోకండే, గుప్పెడంత
మట్టి పోసి, మరోసారి మానవత్వపు నీళ్ళు
పొయ్యండి మీ (మా) పెరటి మొక్కలకు, మన పిల్లలకు
ఉష గారు మీ స్పందన బాగుంది. నా ఆవేదనకు చేయూతనిస్తూ తోడుగా నిలిచింది. ధన్యవాదాలు.
ReplyDeleteపద్మార్పిత గారు చుట్టూతా ఉన్న వారు ఆలోచనలకు స్పూర్తినిస్తే, వారి పనులు ఆవేశాన్ని దానికి తగిన పదాల్ని అరువిస్తాయి. నేను వాటిని కాగితం మీద పోస్తానంతే! కట్టుబడ్డందుకు ధన్యవాదాలు.
పరిమళం గారు నా ఆర్ధ్రత కొందరికైనా కనువిప్పు కలిగిస్తే అంతకన్నా కావాల్సినదేముంది.
ఆనంద్ గారు నాబ్లాగుకు స్వాగతం. నాభావ కుసుమాలను మాలగుచ్చారు ధన్యవాదాలు. మీ బ్లాగు చూశాను మీరచనలూ అంతే అందాన్ని ఆనందాన్ని కలిగిస్తున్నాయి. సమయాభావంవల్ల పూర్తిగా చూడలేక పోయాను. తిరిగి వస్తాను. మరోసారి ధన్యవాదాలు.
శృతి గారు మంచి స్పందన అందించారు.
"తన పాలైనా, జోలపాటైనా మార్చకపోతుందా
మంచి మనిషిగా అని పిచ్చి ఆశతో
తన రక్తాన్నే ఉగ్గుపాలగా పెంచి పెద్ద చేసింది
మంచి కోసం ఎదురు చూసింది." చాలా బాగా చెప్పారు.
ఇలా మంచి స్పందనలతో నన్ను నారాతలను ధన్యంచేస్తున్న మీకందరికీ హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు.