Wednesday, February 11, 2009

ఉదయం

చంద్రుడు ఒంటినిండా వెన్నెల పూసుకుని
చుక్కల రెప్పల గాలికి ఆరబెట్టుకుంటున్నాడు ..

ఆ చుక్కల ఈర్ష్య వెలుగులో,
సమయం చిక్కింది కదా అనేమో.. ఈ రోజు..
తనకై విప్పారిన కలువలని లెఖ్ఖించు కుంటున్నాడు ..

ముఖం మీద మచ్చ దాచుకుని కులుక్కుంటున్నాడు...

ఆ మురిపెం ఎంతసేపు ? ఉదయం దాకానేగా..


===================================

candruDu onTininDaa vennela puusukuni
cukkala reppala gaaliki aarabeTTukunTunnaaDu ..

aa cukkala iirshya velugulO,
samayam cikkindi kadaa anEmO.. ii rOju..
tanakai vippaarina kaluvalani lekhkhincu kunTunnaaDu ..

mukham miida macca daacukuni kulukkunTunnaaDu...

aa muripem entasEpu ? udayam daakaanEgaa..

4 comments:

  1. ఆహా.. భలే రాసారండీ..!!
    మీ భావుకత్వానికి మీరే సాటి.
    మీ కవితలన్నీ కలిపి ప్రచురించే ఉద్దేశ్యం ఉందా..?
    అలాంటి పనేదయినా చేస్తే చెప్పండి. నాలాంటి వాళ్ళు పుస్తకం కొనుక్కుంటాం :)

    ReplyDelete
  2. అభిమానించే వ్యక్తికి అందరూ ఆదర్శమూర్తులే !
    ఆదరించే వారికి అన్నీ అందాల గుర్తులే !
    మధుర వాణి గారు ! ధన్యవాదాలు !!

    ReplyDelete
  3. ఉదయం దాకానైతేనేం ?కోటి చుక్కల రేడు తానొక్క డేగా !
    ఎంత దూరమైతేనేం ? కలువలకా వికాసం తనవల్లనేగా !
    Beautiful గురువు గారూ !

    ReplyDelete
  4. పరిమళం ధన్యవాదాలు. నిజం చెప్పారు. అయినా తింగిరోడు తింగిరోడే !!

    ReplyDelete