తెగనిండిన ఎర్ర బస్సులా
నల్ల మబ్బులు మెల్లగా నింగి కొచ్చాయి
మెరుపు దెబ్బకు మబ్బు చిరిగినట్టుంది, చినుకులు చిన్నగా కారుతున్నాయి
ఇంటిగంట విన్న స్కూలు పిల్లల్లా,
గోలగా పరుగులెడుతున్నాయి
ఉరుములా గొడవ ఆపమంటున్నాయి, చినుకులది లెక్క పెట్టకున్నాయి
కొన్ని మా చూరు ఎత్తుకు నిచ్చెనేసేసాయి
కప్పులో బొక్కంటూ గేలిచేసాయి
పడవచేసే పేపరెదక మన్నాయి, పకోడీలెయ్యమంటూ అమ్మనడుగుతున్నాయి
మేడమీద మిరపలు నప్పలేదేమో
రేకుమీదకి దూకి చిందులేస్తున్నాయి
నోరుతెరిచి నింగి చూస్తున్నాయి, కోపంగా పల్లాన్ని వెదుకుతున్నాయి
నేలతల్లినొదిలి ఎంతకాలమైందో
కన్నీళ్ళతో నేల తడిపేస్తున్నాయి
ప్రేమ గంధాలు ఒలుకుతున్నాయి, కౌగిట్లొకరిగి ఇంకుతున్నాయి
తండ్రి చెరువు కడకు పరుగులెడుతున్నాయి
తోడుగా నా పడవ తీసుకెళుతున్నాయి
ప్రేమల్ని మనకివి నేర్పుతున్నాయి, మనకున్న విలువల్ని చాటుతున్నాయి
teganinDina erra bassulaa
nalla mabbulu mellagaa ningi koccaayi
merupu debbaku mabbu ciriginaTTundi, cinukulu cinnagaa kaarutunnaayi
inTiganTa vinna skuulu pillallaa,
gOlagaa paruguleDutunnaayi
urumulaa goDava aapamanTunnaayi, cinukuladi lekka peTTakunnaayi
konni maa cuuru ettuku niccenEsEsaayi
kappulO bokkanTuu gElicEsaayi
paDavacEsE pEparedaka mannaayi, pakODiileyyamanTuu ammanaDugutunnaayi
mEDameeda mirapalu nappalEdEmO
rEkumeedaki duuki cindulEstunnaayi
nOruterici ningi cuustunnaayi, kOpamgaa pallaanni vedukutunnaayi
nElatallinodili entakaalamaindO
kanneeLLatO nEla taDipEstunnaayi
prEma gandhaalu olukutunnaayi, kougiTlokarigi inkutunnaayi
tanDri ceruvu kaDaku paruguleDutunnaayi
tODugaa naa paDava teesukeLutunnaayi
prEmalni manakivi nErputunnaayi, manakunna viluvalni caaTutunnaayi
"ఇంటి గంట విన్న స్కూలు పిల్లల్లా "
ReplyDelete"నేల తల్లి నొదిలి ఎంత కాలమైందో "
చాలా బావుందండి
vaana jallu lo tadichina feel teppinchaaru mee kavita tO..nice one aatreya.
ReplyDelete:-)
ReplyDeletevery nice aaatreya gaaaru baagunnayi mee chinukulu varshA kAlamlO amma vEsina pakODIllA
ReplyDeleteఎండిన నేల పై పడిన ఆ చినుకు పరిమళం మీ మాటల్లోనే చూస్తున్నాను
ReplyDeleteమా వూరి మబ్బుకి మమతలెక్కువనుకుంట [నీరు, నింగి అన్నీ తనకే స్వంతం కావాలనుకుంటుంది]. చినుకుల కబుర్లు అపుడపుడు మాత్రం వూరు నిద్రలో వుండగా లేపి మరీ కడుపు విప్పి చెప్పి పోతుంది. ఇంకా సోద్యమేమంతే ఆ చినుకు కూడ మైనం మాదిరి పడ్డచోటే గట్టిపడిపోతుంది.
ReplyDeleteGlad to read your blog. Hope to visit again and again.
ఈ మధ్య మీ కవితల్లో భావం యొక్క ఇంటెన్సిటి బాగా ఎక్కువగ ఉంటూంది. ఎందుకీ కలత.
ReplyDeleteపరిమళం, ప్రణు, బాబా, క్రాంతికుమార్, శృతి గార్లకు ధన్యవాదాలు
ReplyDeleteఉషా గారు, మీ వ్యాఖ్యానాలు చాలా తమాషాగ ఆలోచింపచేశేవిగా వున్నాయి. నా బ్లాగు మీరు కనుగొన్నందుకు చాలా సంతోషంతా వుంది.
ధన్యవాదాలు.
వంశీ నువ్వన్నది నిజమే, ఒకే బాణిలో రాయటానికి అలవాటు పడిపోతానేమో అని కాస్త మెనూ మార్చాను.